Opowiadanie 2

Stwierdziłam, że jednak zrobię 2 część. Oto ona:
S: No dobra... Ale tylko 15 minut.
A: Dzięki, Sylvie! Jesteś wielka! Niedługo zaczną robić remont w stajni, więc się pośpiesz. Wierzę, że uda ci się namówić ciocię na wykupienie Princeski.
S: To ja idę porozmawiać z ciocią. Trzymaj się!
A: Nara!
W domu...
S: Ciociu...
C: Tak?
S: Mam do ciebie sprawę.
C: Mów, drogie dziecko.
S: Jeden taki koń, a właściwie kuc, ze stajni Moorland, może iść na rzeź. Wykupisz go dla mnie? Bardzo chcę wrócić do jady konnej.
C: Mam wykupić ci kuca...? A co jak jednak nie wrócisz do jazdy?
S: Wrócę, ciociu.C: Na pewno?
S: Tak. Jeszcze dzisiaj zobaczysz mnie na koniu. Princeska ma złamaną nogę, więc wsiądę na Thowra (czyt. Taurę).
C: Naprawdę?! Przecież to najbardziej dziki koń w całym Jorvik!
S: Zobaczysz ciociu! Idziemy do stajni!
W stajni...
C: Sylvie, może jednak na niego nie wsiadaj...
W stajni był akurat dawny trener jazdy konnej Sylvie, syn pana Moorlanda, właściciela stajni, Jacek.
J: Siemka Sylvie! Dzień dobry pani! Spoko! Niech się pani nie martwi. Znam Sylvie i wiem, że sobie poradzi. Przecież nie raz już jeździła na Thowrze.
C: Sylvie...? Masz mi może coś do powiedzenia...?S: No... Tak jakby...
C: Przecież nie raz ci mówiłam, żebyś nigdy, ale to przenigdy na niego nie wsiadała!
S: Ale ciociu...
J: Spokojnie. Ja jej go dałem do jazdy i, muszę przyznać, świetnie sobie z nim poradziła. I chyba wiem, po kim ona to ma.
Puścił oczko do pani Holdsworth.
S: Ciociu... Ty jeździłaś konno?!
C: Tak... Kiedyś spadłam z konia i od tamtej pory na żadnego nie wsiadłam. Wtedy moim instruktorem był ojciec Jacka. Były to piękne czasy...
S: Kiedy to było?
C: Jakieś 30 lat temu.
Do stajni właśnie weszła Alex.
A: O! Sylvie! Cześć!
S: Alex... Porozmawiajmy w cztery oczy.
A: Ok. Chodźmy na padok.S: Przez ciebie wplątałam się w jazdę na Thowrze!
A: Przeze mnie?! To ty wymyśliłaś, że chcesz akurat na nim jeździć!
S: Tak się boję... Jacek już go dla mnie siodła.
A: Nie miej tremy. Wiem, że ci się uda.
S: Nie uda mi się!
CDN...